New in this city

Dawn keek naar Nita.
ze slikte even en keek naar de grond.
"Dawn is mijn naam" zei ze stotterend.
ze keek even naar Tasunke.
ze keek toen maar weer naar Nita.
ze keek even gek toen ze hyper begon te zwaaien.
ze keek om en zag dat het voor Demon was.
ze grinnikte even.....

Nita keek naar Dawn toen ze grinnikte. "Wat is er zo grappig?" vroeg ze met een schuin hoofd. Plots wist ze waarom ze grinnikte.
"Ow..." zei ze zacht en glimlachte onschuldig. "Sorry, doe ik altijd..." zei ze.

Tasunke grijnsde. Hij lachte. "Lollig." Zei hij droog. Hij keek naar Nita. Hij vond haar wel aardig. Hij lachte even en keek toen naar de lucht. "Gezellig hier." Zei hij.
Hij lachte kort en keek toen naar Dawn. "Leuke naam !"Zei hij opgewekt.

Dawn keek naar Nita en toen naar Tasunke.
ze zuchte diep en luisterde naar de vogeltjes.
ze geeuwde even en luisterde naar de woorden van Tasunke.
"eu... bedankt" zei ze nog stotterender en verlegen.
ze zuchte diep en keek naar de grond.
ze geeuwde even en dacht na....

"Wees toch niet zo verlegen." zei Nita vrolijk tegen Dawn.
Daarna keek ze naar Tasunke en hoorde zijn woorden.
"Ik lach me dood." zei ze en glimlachte rustig.

Dawn keek naar Nita.
ze keek een beetje kwaad en zuchte.
ze dacht dat kan zij wel makkelijk zeggen.....
ze zuchte diep en keek naar Tasunke.
toen keek ze maar weer naar de grond.
"ik doe wat ik wil" zei ze opeens een beetje kil....

Tasunke lachte toen hij Dawn's hoofd zag. Hij lachte. Hij schoof een stukje naar haar op. "Verlegen ?" "Verluisterde hij in haar oor. Hij grijnsde.

Nita deed haar handen in de lucht. "Goed hoor, chaggie..." zei ze wat kortaf.
"Wat ben jij goed in het verpesten van iemands humeur..." zei ze zonder dat ze het wist.Toen ze besefte wat ze had gezegd zuchte ze. "Sorry..." zei ze zacht. Daarna keek ze naar Tasunke.

Dawn schudde haar hoofd ze wou niet dat het weer gebeurde.
ze keek naar Nita en zuchte.
ze keek om naar Tasunke en hoorde zijn gefluister.
ze slikte en keek maar naar de grond.
"ja" zei ze haast onverstaanbaar....

"Snap ik best." Zei hij. Hij keek naar Nita. Hij knipoogde toen naar Dawn. Hij grijnsde.
"Ben je meschien verliefd op me ?"Zei hij dit keer heel zacht.

Nita keek naar Dawn en Tasunke. Ze fluisterden iets onverstaanbaars.
"En wat mag ik weer niet weten?" vroeg ze rustig en glimlachte even.
Het leek alsof ze al was vergeten dat ze humeurig was geworden door Dawn.

Dawn keek naar Nita en zuchte diep.
ze keek naar Tasunke en hoorde wat ie zei.
ze keek Tasunke aan "nee" zei ze zacht.
als er iets was wat zei niet snel zou worden is het verliefd zijn.
ze keek naar Nita en toen naar Tasunke....

Tasunke keek naar Nita. "Geen idee." Zei hij. Hij keek naar Dawn.
"Wacht maar even." Zei hij tegen Nita. Hij knipoogde.

Dawn zuchte en geeuwde even.
ze luisterde naar de vogeltjes en voelde zich al minder verlegen.
ze keek rond en hoorde Tasunke's woorden.
ze keek naar hem en toen naar Nita....

Nita ging wat naar achter toen Tasunke knipoogde.
"Ik heb geen idee waar dit over gaat..." zei ze niet-begrijpend.
Ze keek vragend naar Dawn maar wist dat zij het waarschijnlijk ook niet wist.

Tasunke grijnsde. "Wat is er ?" Zei hij. Hij keek naar Nita.
Hij lachte. Hij keek naar Dawn.

"Wat is er zo grappig?" Vroeg Nita met een lichte snauw.
"Ik weet niet eens waarover je het hebt en je zit daar zo te grijnzen. Is het zo grappig dan?" vroeg ze fel en stond recht.

"Nee," Zei hij en probeerde niet te lachen. Hij keek naar Nita.
"Het is gewoon dat Dawn zo verlegen is, dat vind ik grappig." Zei hij. Hij keek naar de lucht.

"Héél grappig." zei Nita en rolde met haar ogen.
"En wat betekende die knipoog dan?" vroeg ze daarna iets minder fel.
"Moest ik meewerken aan één van je plannetjes om haar nog meer verlegen te maken?" vroeg ze daarna.

Tasunke keek lachend naar Nita. "Nee," Zei hij kalm.
"Dat was omdat jij je zorgen maakte, denk ik." Zei hij,

"Een knipoog is dan niet echt een geruststelling..." zei Nita nors tegen Tasunke.
Langzaam ging ze weer zitten en keek naar Dawn.
Daarna keek ze weer naar Tasunke. "Ik meen het." zei ze voor het geval hij haar niet serieus zou nemen.

Tasunke zuchtte. Hij stond op en liep verder. "Later." Zei hij.
Hij voelde dat hij niet echt welkom was. "Zie jullie nog wel." Zei hij.

Nita keek hem na en keek naar de grond. Bye... zei ze in haar gedachten.
Ze keek naar Dawn. "Heb ik niet te overdreven gereageerd?" vroeg ze zacht.
"Ik wilde hem niet wegjagen..." zei ze er zacht achteraan.

Dawn had de soort van ruzie gezien.
ze zuchte diep en keek naar de grond.
ze haatte ruzie's ja dit was niet echt een ruzie.
ze keek naar Tasunke en dacht na.
ze dacht nu is hij gekwetst denk ik.
ze keek naar Nita "maakt niet uit jij kan er denk ook niks aan doen..."....

"Ik hoop maar dat ik er niets aan kon doen, anders ben ik echt wel zielig..." zei Nita zacht.
Ze glimlachte even naar Dawn.

(sorry, inspiratieloos...)