New in this city

Demon liep rustig door het bos heen. Hij keek omzich heen en zuchtte even. Hij was hier naartoe verhuisd met zijn tante. Zijn tante had bijna in elke stad wel een winkel zitten, dat kwam vooral omdat haar zussen of broers ook hielpen. Ze was dan ook totaal niet arm, nee Demon's tante had behoorlijk wat geld. Demon ging op een rustig plekje in het gras zitten en keek naar de lucht. Hij vond het wel goed zo, alleen had hij er wel moeite mee gehad dat hij afscheid van zijn vrienden had moeten nemen. Hij was al niet zo'n sociaal persoon wat vooral gekomen was door mensen die hem hadden gepest vanwege zijn opvallende en misschien voor sommige rare uiterlijk.

Nita was van de stad naar het bos gekomen. Ze schopte tegen een steentje en stopte even om rond te kijken. Ze keek om zich heen en zag een jongen.
Ze bleef even naar de jongen kijken en bekeek hem goed. Hij was raar, maar dat was zij ook.

Dawn liep ook rustig door het bos.
ze vond het altijd fijn in het bos.
dat kwam ook omdat het bijna altijd rustig was.
en er waren weinig mensen.
sinds haar ouders weg zijn is ze erg stil geworden.
ze praat tegen bijna niemand.
ze geeuwde even en keek verder rond.
ze zag een bankje langs een pad staan.
ze liep er rustig heen en ging zitten luisterend naar de vogels.....

Demon keek om zich heen en zag verderop een donker gekleed meisje staan. Hij bekeek haar even en keek toen maar weer weg. Ooit iest zeggen deed hij toch niet, op zo'n moment kwam dat ook niet in hem op om gedag te zeggen. Hij stond na een tijdje op en liep een stukje verder. Hij zag verderop nog een meisje die naar een bankje toe liep. Zijn zwarte met rode haar golfde lichtjes mee met een briesje.

Dawn hoorde voetstappen en keek meteen op.
ze zag een jongen en een meisje.
ze zagen er wel apart uit maar zoveel mensen waren apart.
ze had liever dat iedereen apart was dan hetzelfde.
ze keek naar de jongen en keek maar weer naar de bomen.
ze was toch iemand die nooit wat zei....

Demon keek even naar de twee meisjes en liep daarna maar verder. Hij verwachtte toch niet dat iemand wat tegen hem ging zeggen. De enige die hij respecteerde waren zijn vrienden en zijn tante, die nemen hem zoals hij is. Bovendien had zijn tante ook wel is een kleurtje in haar haar. Ze deed het ook bij andere mensen in haar winkel. Voor Demon was het dan ook gratis omdat hij haar neefje was en hij vondt het leuk om te laten doen vooral omdat hij veel verschillende kleur contactlenzen had die hij dan bij de kleur van zijn kleding of haar kon doen.

Dawn keek naar de jongen die langs liep.
ze keek nog een keer om naar het meisje.
ze keek naar de grond en zuchte.
ze dacht na ze dacht na over der ouders.
als ze verder wil moet ze toch een keer praten???
ze stond op en zuchte diep.
en zeker als je vrienden wil maken.
ze liep rustig naar de jongen toe.
"hoi" zei ze nog net verstaanbaar....

Demon liep rustig door en hoorde wat achter zich. Op dat moment hoorde hij dan ook nog net een meisjes stem die hem gedag zei. Hij stopte met lopen en draaide zich om. Zijn rode ogen keken haar aan. Naja ze waren niet echt rood, dat waren zijn contactlenzen. ''uhm hoi'' zei hij en glimlachtte flauwtjes. Dit was weer voor het eerst dat iemand is wat tegen hem zei in plaats van dat hij uit gelachen werd.

Dawn keek naar de jongen en zuchte.
ze vond het moeilijk om te praten en dacht na.
ze wist niet wat ze moest zeggen.
ze dacht na "wie ben jij???" zei ze een beetje stotterend.
ze keek maar even naar de grond.
ze geeuwde even en keek weer een beetje vragend naar de jongen.....

Demon keek een beetje verbaasd naar het meisje. Normaal begon niemand een gesprek met hem. Hij hoorde dat het meisje een beetje stotterde. Misschien was ze wel wat verlegen. Hij glimlachtte lichtjes. ''ik ben.. eh.. Demon'' zei hij een beetje twijfelend. Zijn naam was namelijk ook niet echt gewoon. Hij snapte eigenlijk niet goed waarom hij die naam ooit had gekregen.

Nita zag de jongen naar iemand anders toegaan. Even bleef ze staan en keek ze naar de twee. Daarna haalde ze haar schouders op en liep ze naar hen toe. "Hallo" zei ze rustiger dan normaal.

Dawn keek naar de jongen.
haar ogen gleden even over hem heen.
ze schudde haar hoofd en luisterde even naar de vogeltjes.
toen hoorde ze de stem van de jongen.
ze keek naar hem een glimlachte lichtjes.
"ik ben Dawn" ze stotterde al wat minder.
toen hoorde ze een ander meisje.
ze keek naar haar en voelde zich weer verlegen worden.
"hoi" zei ze nauwelijks verstaanbaar...

Nita keek naar Dawn en bekeek haar eens goed. Aan haar zacht antwoord te horen had ze niet zoveel vertrouwen in zichzelf en anderen. Of had ze het verkeerd? Nita schudde haar hoofd. "Nita is mijn naam." zei ze en stak haar hand uit naar Dawn. "Je hebt een mooie naam, weet je dat?" zei ze rustig.

Demon keek op toen hij nog iemand hoorde. ''hoi'' zei hij wat rustiger tegen haar. Daarna keek hij weer naar het meisje en knikte even. ''oke aangenaam dan Dawn'' zei hij met een flauwe glimlach tegen haar waarna hij even omzich heen keek. Hij keek weer naar het meisje toen ze haar naam zei. ''ik ben Demon'' zei hij kort tegen haar. Hij sprak bij zijn naam nooit rustig omdat hij zich er wel iets bij voor kon stellen dat andere het maar een rare of vage naam zouden vinden.

Tasunke stak zijn handen in zijn zakken en keek naar de grond, hij was hier nieuw en ging maar door het bos wandelen. Hij keek op. Niemand, Toen zakte hij tegen een boom. Hij zuchtte. Waarom was hij hier ? Geen mensen niemand....

Dawn keek naar Nita en glimlachte flauwtjes.
ze keek naar Demon "aangenaam" zei ze zacht.
ze keek weer naar Nita en naar de hand.
ze slikte even en gaf haar voorzichtig een hand.
"eum.... bedankt" stotterde ze en ze keek naar de grond.
ze keek even naar Demon en toen naar Nita....

Nita glimlachte rustig naar Dawn. "Rustig maar, ik bijt niet hoor." zei ze lachend. Daarna draaide ze zich naar Demon en bekeek hem eens goed.
"Zo zie je er in ieder geval niet uit." zei ze vrolijk en glimlachte.
Ze schudde haar hoofd nogmaals en kruiste haar armen,
maar haar glimlach was nog steeds niet verdwenen.
Na een paar tellen verdween haar glimlach weer en keek ze naar Dawn en Demon.

Dawn keek naar Nita.
ze hoorde de woorden die ze zei.
"oke" zei ze nauwelijks verstaanbaar.
ze zuchte en werd al wat rustiger.
ze keek rond en hoorde de vogeltjes.
ze keek naar Demon en geeuwde even.
ze keek rond en hoorde volgens mij iets....

Tasunke stond op en liep door. "genoeg gezeten." Mopelde hij. Hij keek rond. Hij zag niet maar hoorde wel iets. Hij deed zijn handen in zijn zakken en keek weer naar de grond. Hij liep voorbij Nita, Dawn en Demon. Hij keek Nita aan. "Hallo," Mopelde hij. Hij was niet zo sociaal, daar moest je hem goed voor kennen.

Dawn hoorde voetstappen en keek geschrokken om.
ze zag dat het een jongen was.
ze zuchte op gelucht en keek naar hem.
ze hoorde hem hallo zeggen tegen Nita.
ze keek naar Nita en toen naar Tasunke.
ze keek maar naar de grond en zuchte....

Nita draaide zich om toen ze nog iemand hoorde.
"Ow, hallo." zei ze en lachte naar Tasunke.
"Heb je ook een naam?" vroeg ze rustig.
"De mijne is Nita." zei ze daarna.

Tasunke lachte flauwtjes. "Tuurlijk heb ik een naam," Zei hij. "Ik heet Tasunke." zei hij lachend en keek naar de andere mensen. Deze waren volgens hem te vertrouwen. Hij keek naar de andere. "Ook hallo." Zei hij toen.

Demon keek naar de andere en naar de jongen die erbij kwam. ''hoi'' zei hij. ''en nee zo zie ik er niet uit en ik weet ook niet waarom ze me zo hebben genoemt'' zei hij tegen Nita en zuchtte even. Ineens voelde hij iets trillen in zijn broekzak en haalde zijn mobieltje eruit. Het was een smsje van zijn tant. ''fijn.. naja ik moet gaan, ik zie jullie nog wel is. denk ik teminste'' zei hij tegen hun en liep daarna weg.

Dawn keek naar de jongen en geeuwde even.
haar ogen gleden over hem heen.
ze keek even naar Nita en toen naar Tasunke.
"hoi" zei ze weer stotterend en nauwelijks verstaanbaar.
het werd haar eigenlijk wat te druk maar ja.
ze keek naar Demon die blijkbaar weg ging.
"doei" zei ze wat zachtjes en glimlachte even....

"Aangenaam." zei Nita met een glimlach tegen Tasunke.
Daarna keek ze naar Dawn met een blik van: 'Zeg je naam maar hoor.'
Ze ging naast Dawn op het bankje zitten en keek naar Dawn en Tasunke.
Daarna keek ze Demon na. "Bye!!!" riep ze hyper en zwaaide hem na.