Ziekenhuis

Met loeiende sirene's kwamen ze in het ziekenhuis aan. Ze trokken Luna snel uit de ambulance. Haar bloeddruk was flink gestegen en dat was dodelijk. Sanne meost hollen om ze bij te houden. Luna werd het OK ingeleid. Sanne zag ahar moeder. Ze kon zichzlef wel voor ahar hoofd slaan. Ze ahd dienst in het ziekenhuis. Zo te zien bereide ze zich voor voor de operatie. Toen ze sanne zag liep ze naar haar toe. Ze leide haar naar het grote raam waar je naar de operatie kon kijken.
Sanne beet haar lip stuk. Ze voelde gelijkdat er bleod vloeide over haar lippen. Ze negeerde het. Ze keek alleen naar Luna.

Wat er veder met Luna gebuurde wist ze niet .Soms voelde ze ene pijn steek door haar heen gaan.Ze voelde haar heel raar.


-------------------------------------------------

Na een tijdje werdt ze wakker en ze keek wazig om haar heen.Ze zag dat ze aan het infuus lag.Ze zuchte en had 5 min later pas door dat ze in het Ziekenhuis lag.Ze verging van de pijn en ze hoorde wat vaags dat ze een operatie had gehad of zo.Ze zag Sanne "hey"zij ze en ze keek rond.
Toen kwamen die beelden weer van dat haar moeder haar wweer had geslagen met een bierflesje en dat was de 3 de al die dag.Ze zuchte

Ze ging naast haar virnendin zitten. Ze legde haar arm op de shouders van Luna. 'Dit kan zo niet meer Luna je moet naar de politie gaan' zei ze zacht. 'En je kan altijd bij ons komen wonen' voegde ze er aan toe. Sanne's meoder had altijd ene akmer leeg staan. Voor het geval dat Luna bij hun kwam wonen.

Er werd een jongen binnen gebracht in het ziekenhuis met een steekwond in zijn schouder. Hij werd naar een kamer gebracht naast die van Lune. Hij lag met gesloten ogen op het bed. Hij had ook enkele andere steken en een snee op zijn wang. De verplegers trokken het mes eruit eruit en stelpte het bloeden. Andreas voelde alles maar hij kon zijn ogen niet openen. Een dokter kwam bij hem hij naaide de schouder toe en ook de andere diepe wonden. De rest zou wel genezen.

Ze keek naar de jongen die werd binnengebracht. Waarom voelde ze diezlefde steek in haar zij? Ze voelde die steek altijd bij mensen die gewond waren door andere mensen. Behalve bij luna daar voelde ze het niet. 'ik ga even bij hem kijken' Ze liep anar de kamer van de jongen. Ze keek hoe hij werd behandeld. Haar moeder was hier niet dus ze kon hier zijn nu.

Andreas was helemaal verzorgd en bij zijn wang zat een diepe snee dat een liteken zou worden. Hij opende zijn ogen en keek wat rond. Hij zag een meisje staan en probeerde te knikken maar dat lukte niet echt. "Ik ben Andreas"bracht hij uit. Hij keek het meisje nog steeds aan en voelde even aan zijn schouder waar het mes had gestoken.

'Ik ben Sanne' Ze liep naar he toe. Hoe dichterbij ze kwam hoe erger de pijn in ahar zij werd. Ze negeerde het gewoon. 'Ruzie gehad?' Ze keek naar de wonden va de jongens. In ahar gedachtte schudde ze afkeurend ahar hoofd. jOngens ook altijd vechten dacht ze. Luna was blijkbaar in slaap gevallen want ze hoorde niks.

"Eerder geholpen met iemand te bescherm maar ja het is vechten"zei hij tegen haar. Hij keek haar vriendelijk aan en keek toen naar buiten. "Ma ik eigenlijk vragen wat je komt doen bij me ?"vroeg hij aan haar. Zijn lip was wat kapot omdat hij daar een boks op gekreen had. Maar dat boeide hem eigenlijk niet.

'Mijn meoder werkt hier ik kijk altijd bij de mensen die binnen worden gebracht' Ze kek anar de jongen. 'Ik kan sneller rennen als het iets ernstigs is' Ze glimlachte naar de jongen. 'Genoeg informatie?' Ze keek de jongen aan. Door de muur hoorde ze de regelmatige ademhaling van Luna.

"Euhm ja hoor"zei hij tegen haar. Hij ging wat rechter zitten en keek haar aan. "Moet ik je de geschiedenis van de wonde vertellen"vroeg hij aan haar. Hij keek haar even aan en wachte af wat ze zeggen zou. Hij hoorde ook de ademhaling van het meisje in de kamer naast hem. Hij zou sebiet wel vragen wat er met dat meisje aan de hand was.

'Hoeft niet' Ze keek naar de jongen. 'Zo is het ook wel goed' Ze keek naar de kamer van Luna. Als Luna wakker werd riep ze haar wel. En met iemand praten was ookw el even fijn. Ze maakte even een vuist van haar hand toen de steek iets erger werd. Uiteindelijk trok die pijn een beetje weg. Ze bleef naar de jongen kijken.

"Wat is er eigenlijk met het meisje in de andere kamer gebeurd"vroeg hij aan haar. Hij wachte af wat ze zeggen zou. Hj keek even naar de gang waar niet veel mensen op liepen nu. Aleen een jongen waar hij die messteek van had gekregen. Hij keek kwaad naar die gast en wou uit zijn bed komen maar hij had nog te veel pijn.

'Blijf maar liggen' Ze keek anar de jongen. Ze zou eht echte verhaal vertellen maar er ook in liegen. 'iemand gooide een keer een ruit in toen Luna en ik er langs liepen. Een stuk glas raakte Luna. Ze had daarna aan grote snee. We dachte dat het eruit was maar blijkbaar neit alles' Ze stopte even. He tleig gedeelte had ze gehad. 'Toen we vandaag bij mij thuis waren viel ze flauw. Ze had een grote onsteking aan haar wond. Ze is geopereerd en het gaat nu weer beter'

"Oke dan"zei hij vriendelijk tegen haar. De jongen stond er nog steeds maar die jongen had een gebroken been door hem. Hij keek de gast aan met een blik van ik krijg je nog wel. Toen keek hij weer naar Sanne. "Als ik je ooit is met iets kan helpen vraag je het maar"zei hij op een lieve toon tegen haar.

Ze knikte. 'Zal ik doen' Ze keek anar de jongen buiten de deur' Ze beet weer op haar lip waardoor hij weer begon te bloeden. 'Ik ga weer naar Luna' Ze keek naar Andreas. 'Als je eits nodig hebt roep je maar' Ze zwaaide even naar hem en liep toen weer naar de kamer van Luna. Bij het wasbakje daat spoelde ze haar lip.

De jongen kwam binnen maar Andreas stond op. De jongen gaf hem een harde stoot in zijn maag. Maar Andreas kende wel betere trucjes. Hij nam de jongen bij de kraag en gooide hem uit zijn kamer. Toen ging hij in zijn bed liggen en keek naar het plafond. Hij vond Sanne wel lief. De naam Sanne spookte de helle tijd door zijn hoofd.

Luna was zo uitgeput dat ze inslaap viel en niet door had dat Sanne weg was gegaan.

Na een tijdje werdt ze wakker en ze hoorde sanne praten met iemand anders.sanne kwam alweer terug.Ze zuchte en probeerde te gaan zitten maar de pijn in haar zij waar de wond zat begon weer pij te doen.
Na moelijk te doen zat ze eindelijk.Ze keek naar Sanne en ineens hoorde je haar maag knorren.Ze lachde.

Ik zal wat koeken in het winkeltje halen. Ze liep naar beneden en kocht koeken. Ze liep weer naar Luna. Onderweg ging ze nog Andreas kamer in legde en keok naast hem en ging toen weer naar luna. 'Ben er weer' Ze hield Luna de zak met koeken voor.

Hij knikte even naar haar en zuchte wat. Hij kon opstaan en deed het. Hij liep naar de kamer van Luna en knikte naar Sanne. "Ik ben Andreas"zei hij teegen Luna. Hij nam een hap van zijn koek en keek hun beiden aan.

(ik raak zo in de war door jou naam,omdat ik het eht Andrea heet)

Luna at 1 koek op.ze was daar zo blij mee omdat ze eigelijk al 2 dagen niks groots had gegeten.Net toen ze een hap naam kwam Andreas"hoi"zij ze met volle mond"Ben Luna*smak*'zij ze en ze keek rond."Waren jullie net aan het praten"vroeg ze toen ze de koek had doorgeslikt.

"Aangenaam Luna en ja wij waren net aan het praten"zei hij tegen haar. Hij leunde met zijn niet doorboorde schouder tegen de deurlijst en keek Luna aan. Hij wachte af wat ze zou gaan zeggen over de wonde op zijn wang en op zijn schouder en armen. Hij keek haar aan en glimlachte vriendelijk naar haar.

Ze luisterde "oke "zij ze en ze zag dat hij ook ardige wonden had.Ze zuchte en ze kon wel raden dat het door iets anders kwam dan die van haar"zozo ook wonden"zij ze en ze tilde haar t'shitt op en je zag in haar zij een hele snee zitte die gehecht was.Ze had er nog meer maar dat was 1 van de ergste.Ze zuchte en keek naar Buiten.
Ze dacht aan haar moeder .vroeger voor dat haar vader weg was gegaan ging het prima en waren ze een gelukig gezin.Ze kreeg een traan over haar wang

"Ja wel tammelijk veel"zei hij tegen haar. Hij keek naar de wond van haar en trok een pijnlijk gezicht. Hij had ook schotwonden maar die waren al ouder dan de deze. Hij deed even zijn zijn shirt uit. Je zag de wonden op zijn schouder van het mes en op zijn andere schouder een paar kogel wonden en op zijn buik ook. Hij deed het weer aan en wachte af.

ze keek om en haar ogen waren helemaal nat van de trannen .e zuchte"Dat komt zeker niet door je moeder "zij ze en ze keek naar beneden .Er viel een traan naar beneden.ze stond op"jou moeder zecht vast niet dat ze liever had dat je nooit was geboren terwel ik een deel huur betaal van het huis waar we in wonen .Jouw moeder Sllaat jou niet mee bierglazen en wordt daarna boos omdat je het glas heb gebroken terwel ZIJ HET TEGEN JOU AAN GOOIT"zij ze kwaad,verdrietig en in de war.Dit was gewoon de laatse drupel en helaas was Andreas de person die het dichtsbij stond.En dus gilde ze het tegen hem.

"Helaas voor me deed ze dat wel"zei hij tegen haar. Hij liep naar haar toe en legde zijn hand op haar wang. "Rustig maar tier en roep zoveel je wil tegen me ik kan er tegen"zei hij tegen haar. Hij keek haar met lieve ogen aan en liet haar enkele wonden zijn op zijn armen. "Dat heb ik van toen men moeder messen naar me gooide"zei hij tegen haar. Hij kalmeerde haar wat.