Hoefgeklepper

Een zacht galmend hoefgeklepper vulde de avondlucht. De straten lagen er verlaten bij,
toen een goudgeel paardje met donkerbruine manen over de straat stapte. Op haar rug
lag een meisje, ze was in slaap gevallen. Haar benen bungelden zachtjes naar beneden,
en haar rozeachtige haar golfde door de wind. Sultane, het paard, was op zoek naar enig
ander tweebenig beest, dat haar misschien kon helpen met haar bazinnetje, dat in dromenland was.

Nita zat op een bankje te lezen in haar paardentijdschrift. Ze wilde Illusion inschrijven voor een springwedstrijd met lage sprongen. Met haar pen kruiste ze een paar mogelijkheden aan. Ze keek op toen ze hoefgekletter hoorde. Paarden komen hier normaal niet... dacht ze. Ze deed haar tijdschrift toe en stak het in haar tas die ze bij zich had. Ze keek om zich heen en zag een paard met een meisje op d'r rug. Ze keek er een beetje verbaasd naartoe.

Sultane hinnikte vrolijk naar het meisje op de bank, en zette een drafje in, haar bazinntje nogal door elkaar schuddend Vlug stopte ze voor de andere tweevoeter en brieste afwachtend. Net op dat moment werd het meisje wakker. "Sultane... waar heb je me in godsnaam naar toe gebracht," zei ze nog half in dromenland. "En waar hangt Zorro nou weer uit?"

Nita keek het meisje met opgetrokken wenkbrauw aan toen ze dat zei. "Euhm..." zei ze.
"Zorro, van een film?" vroeg ze daarna.
Ze liet het paard aan haar hand ruiken en aaide haar daarna op haar zachte snoet.

"Waaaaat?!" riep Aelita geschrokken, en donderde bijna van Sultane. "Sorry hoor, dat ik zo binnen kom vallen. of beter gezegd binnen draven. En nee, niet de Zorro van TV. Zo heet mijn zebra, alleen ik zie hem nergens." Ze keek bedenkelijk om zich heen, op zoek naar Zorro. "Hey, ik heet Aelita, en jij?" De merrie brieste. "O ja, en dit is Sultane, mijn paard."

Nita schrok toen Aelita bijna van haar paard afviel.
"Zebra?" vroeg Nita en keek Aelita weer met opgetrokken wenkbrauw aan.
"Volgens mij zit ik in een droom..." zei ze dan zacht tegen zichzelf.
"Nita, aangenaam." zei ze toen Aelita haar naam zei.

"Ja, zebra. Je weet wel een streepjespaard," zei ze met een knipoog terwijl ze van Sultane afsprong.
"En, volgens mij zit je niet in een droom. iniedrgeval..." En ze kneep zichzelf.
"AU! Nee, sorry meid, je droomt niet "

"Inderdaad, dit is een nachtmerrie..." zei Nita terwijl ze Aelita aankeek.
"En ik weet heus wel wat een zebra is." zei Nita en keek Aelita beledigd aan. "Wist je dat de mannetjeszebra's zwart met witte strepen zijn en de vrouwtjes wit met zwarte strepen?" vroeg ze daarna en keek Aelita rustig aan.

"Sorry hoor, ik dacht ook wel dat je wel zou weten wat een zebra is, maar je sprak het zo verbaasd uit. Alsof je er nog nooit van had gehoord." Toen was het Aelita's beurt om Nita verbaasd aan te kijken. "Echt waar? Mijn zebra is namelijk een hengst, en heeft een helemaal normale witte buik. En volgens mij hebben alle zebra's een witte ondergrond en zwarte strepen erop. Maar ik kan me ook vergissen, hoor." (PS: is dat echt zo? dat zebra-hengsten zwart met wit zijn? nee toch?)

( het is juist, tenzij national geographic het fout heeft. )

"Misschien bestaan er uitzonderingen, maar zover ik weet zijn de mannetjes zwart met witte strepen..." zei Nita en haalde haar schouders op.
"Ik weet best veel over zebra's, ik heb namelijk ooit een zebra obsessie gehad..." zei Nita rustig.

( en dat laatste is ook echt waar... xD )

(Hmmm, interessant, als je plaatjes opzoekt bij google is er geen 1 die zwart met witte strepen is. Ze hebben dus allemaal een witte buik )

"O." Even wist ze niks meer te zeggen. "Eeuuh, kan jij mij vertellen waar dit is? Ik bedoel hoe heet deze plek hier? Hoe heet deze stad? Dit land? En zijn er aardige jongens?" Met een big smile keek Aelita het andere meisje aan, en aaide afwezig Sultane.

( dat misschien wel, maar bij mannetjes zijn de zwarte strepen vele dikker dan de witte strepen. )

"Hoe deze stad heet? Nooit over nagedacht..." zei Nita.
"Aardige jongens? Moet je zelf maar uitmaken." zei Nita wat bot.
nadat ze dat had gezegd keek ze Aelita ook met een big smile aan.

Lachend schudde Aelita haar hoofd. "God, je woont in een stad waarvan je niet eens weet hoe hij heet? Moet je
voorstellen: Hey, hallo! Waa kom jij vandaan? En dan zeg jij: Nah, nooit over nagedacht" XD Ze begon zacht te
grinniken. "En over de jongens, ik maakte maar een grapje hoor."

Nita keek naar Aelita. "Zo abnormaal is dat niet. Alsof ik niets beters te doen heb dan de naam van deze stad te onthouden." zei Nita. "En trouwens, het was mijn reactie, en niemand heeft er ooit wat over gezegd. Dus wat maakt het uit voor mij. Laat ze maar denken wat ze denken, ik denk ook zoals ik denk." zei Nita bot.